Prawda jest, że po wykonaniu kursu instruktora akrobatyki sportowej niejako zmierzamy do wykonywania zawodu instruktora w konkretnej dyscyplinie sportu. Posiadając ważną legitymacje i certyfikaty upoważniające do podjęcia pracy, przypieczętowujemy swój los i nabywamy wiążące się z tym przywileje. Możemy pracować w miejscach oferujących zajęcia z akrobatyki sportowej, między innymi w klubach sportowych, centrach rekreacji, w placówkach edukacyjnych w ramach zajęć wychowania fizycznego i sks-ów. Zaopatrzywszy się w ważne dokumenty będziemy mieć w czym przebierać. Nie musimy się ograniczać względem miejsca pracy, a oferty usług proponowanych przez daną firmę.
Inną drogą może być rozpoczęcie własnej działalności związanej z nauczaniem akrobatyki sportowej i form jej pokrewnych. Prowadzenie własnej firmy oznacza więcej obowiązków, ale jednocześnie daje możliwość rozwijania się w wielu innych płaszczyznach, nie tylko w obszarze sportu. Wówczas instruktor przybiera również szaty biznesmena i administratora. Musi zważać nie tylko na jakość zajęć i zadowolenie klientów, ale także na sposób zarządzania firmą, np. poprzez: kontrolę budżetu, komunikowanie się z klientami przez portale społecznościowe, zatrudnianie nowych pracowników, organizowanie szkoleń, układanie grafiku zajęć, rozliczanie podległych pracowników, prowadzenie akcji marketingowych, czy też zawieranie umów z firmami w ramach poszerzania usług. Treningom akrobatyki sportowej towarzyszy więc cała masa nowych obowiązków poszerzających kompetencje instruktora.
Kształcenie osób w zakresie akrobatyki sportowej również nie musi oznaczać jednej ścieżki kariery. Decydując się na uczenie początkujących nie odbieramy sobie szansy na rozwijanie umiejętności u bardziej doświadczonych sportowców. Możemy prowadzić zajęcia z podziałem na stopień zaawansowania ćwiczeń. Pracować w grupach kilkuosobowych lub zająć się klientami indywidualnymi. Wszystko zależy od poziomu wiedzy instruktora i jego upodobań. Jeśli większą przyjemność sprawia uczenie osób, które pierwszy raz stykają się z tym sportem, wówczas instruktor może prowadzić zajęcia wyłącznie dla początkujących, a w przeciwnym wypadku objąć grupy, w których będzie mógł bardziej zaangażować się w rozwój umiejętności już posiadanych. Nic nie stoi na drodze, by skłonić się w kierunku konkretnych zadań i celów, które chce się osiągnąć na przestrzeni kilku lub kilkunastu lat pracy. Wykonywany zawód w głównej mierze powinien satysfakcjonować i dlatego ważne jest, by przed podjęciem się roli instruktora przemyśleć swoje priorytety.
Po pewnym czasie, gdy osiągnie się wyższy stopień nauczania i tym samym poziom wiedzy i zawodowego doświadczenia, można zaprzestać nauczania amatorów i przejść krok dalej w kierunku przygotowywania profesjonalnych sportowców występujących w zawodach i konkursach sportowych. Oczywiście wiąże się to z całkiem innymi obowiązkami i poziomem prowadzenia treningu, lecz z drugiej strony jest to naturalna intensyfikacja roli, jaką można przybrać po wieloletniej pracy na danym stanowisku. Profesjonalni sportowcy będą wymagać znacznie więcej od instruktora. Ich celem jest zwyciężanie w zawodach, toteż zmieni się zakres zadań uwzględniających utrzymanie zawodników w jak najlepszej formie i sportowej dyspozycji. Dawne przyzwyczajenia instruktora odnoszące się do metodyki pracy zostaną zmodyfikowane o wiele nowych aspektów. Inny będzie charakter motywowania podopiecznych, a relacje staną się o wiele bardziej zażyłe, gdyż prowadzenie sportowca wiąże się z poznaniem go od strony fizycznych predyspozycji i cech osobowościowych. Ewaluacja osiąganych wyników sportowych jest uzależniona od umiejętności sportowca i psychicznych słabości, nad którymi instruktor zwyczajnie musi wspólnie ze swoim wychowankiem popracować.
