Nauka sportu przebiega w sposób charakterystyczny dla zróżnicowanych grup podopiecznych. Stopień trudności zajęć rośnie wraz z poziomem, jaki reprezentują osoby. Nawet w przypadku, gdy po raz pierwszy przychodzą na trening z udziałem instruktora, ze względu na wcześniejsze doświadczenia ze sportem posiadają już ogólną wiedzę z zakresu danej dyscypliny, co pozwala im pominąć lekcje dla początkujących. Predyspozycje oraz umiejętności podopiecznych stanowią jedną z kategorii, według której program zajęć zastosowany przez instruktora jest regularny wobec danej grupy. Mimo wszystko najważniejszym czynnikiem decydującym o zakresie przekazywanej wiedzy, a także i sposobie prowadzenia zajęć jest wiek uczniów.
Instruktor w ramach szkolenia osób musi postępować wedle ich możliwości umysłowych i czasowych. W perspektywie nauczania dzieci, należy zapatrywać się w inne formy przygotowawcze do nauki niż w porównaniu do osób dorosłych. Trzeba brać pod uwagę uwarunkowania biologiczne. Istnieje ogromna przepaść fizyczna, która uniemożliwia wykonywanie tożsamych ćwiczeń dla wszystkich, niezależnie od wieku. Z założenia sposób postępowania z dziećmi winien opierać się na połączeniu elementów gier i zabaw z wykorzystaniem tylko niektórych zasad uprawiania sportu docelowego. W kontekście praktykowania karate, występuje swoisty podział na ćwiczenia, które odpowiadają za rozwój w obszarach ciała i psychiki. Kształcenie odbywa się w sposób ukierunkowany nie tylko na zdobycie wiedzy dotyczącej techniki wykonywania uderzeń, pozycji obronnych, łączenia układów, ale również trening ma wykształcić u uczestników zajęć prawidłowe odruchy, poprawić sylwetkę oraz koordynację ruchową, wzmocnić pracę mięśni nóg i rąk. Trening ma zatem cechy ogólnorozwojowe. W szczególności dotyczy to osób młodych, których organizm znajduje się w fazie rozwijania. Proponowane ćwiczenia biegowe, rozciągające służą właśnie w celu zharmonizowania postępującego wzrostu organizmu.
Z kolei prowadząc zajęcia z dorosłymi, forma programu kształcenia przybiera charakter bardziej oficjalny, nastawiony na szkolenie stricte dotyczące kanonu karate. W tym przypadku, ćwiczenia angażują uczestników. Nauka odbywa się na zasadzie powtarzania czynności prezentowanych przez instruktora. Ponadto, ćwiczenia są uzupełniane przez wykłady teoretyczne, które nie zdały by efektu przy pracy z dziećmi.
Dla różnych grup wiekowych, udział w zajęciach sportowych podyktowany jest odmiennymi potrzebą oraz powodem podjęcia nauki. Osoby dorosłe zapisując się na sekcje karate, doskonale wiedzą po co przychodzą. Kieruje nimi pasja do sportu, stymulacja rozwoju osobowości bądź korzyści, wynikające z prowadzenia aktywnego trybu życia. Natomiast dzieci nie przejawiają podobnych pobudek. Zdarzają się sytuacje, gdzie dziecko chce zając się dokładnie tą dyscypliną, bowiem głęboko wierzy, że jest to coś, co chciałoby w przyszłości kontynuować. Aczkolwiek w większości przypadków dzieci pobierają naukę u instruktorów, ponieważ namówili je do tego rodzice lub popychane są przez niewinną ciekawość. Wobec tego instruktor dostosowuje przekazywaną treść do osobowości intelektualnej uczestników. Dzieciom przedstawia wizję zabawy graniczącą z elementami sportu. Motywuje je do udziału w zajęciach poprzez współzawodnictwo, niegroźną rywalizację, jednocześnie dba o to, by dzieci mogły wyładować energię i nauczyć się czegoś nowego.
U dorosłych motywacja rozumiana jest w innych kategoriach. Tutaj liczy się przede wszystkim chęć rozwijania umiejętności. Uzyskać to można tylko dzięki systematycznej pracy. Duża rolę odgrywa monitorowanie postępu podopiecznych. Warto zwracać uwagę na popełniane przez nich błędy, a także stosować system pochwał w momencie, gdy uczniowie wykonują poprawnie elementy ćwiczeń.
