Na siłowni przyjęto zasadę, że chcąc zbudować okazałe mięśnie trzeba porywać się na duże ciężary. W imię tej maksymy, ludzie gromadzą się przy ławeczce, by oddawać się urokom wyciskania sztangi. Nie można niczego zarzucić temu ćwiczeniu, bowiem maksymalizuje energię mięśni klatki piersiowej i ramion, co sprzyja szybkiemu wzrostowi włókien mięśniowych. Aczkolwiek po oderwaniu się od ławki większość magazynowanej energii zostaje spożytkowana i nie ma już tyle siły, by równie zapalczywie atakować maszyny i im przyległe ciężary, których w normalnych warunkach podnosilibyśmy znacznie więcej. Wyciskanie na ławeczce ma sens tylko, gdy zamierzamy skupić się na konkretnych partiach mięśni. W przeciwnym wypadku, ulegając pokusie rozpoczęcia treningu ogólnorozwojowego, należałoby skupić się na ćwiczeniach, które angażują cały organizm.
Istnieje maszyna, pozwalająca w trakcie wykonywanego ćwiczenia uruchomić praktycznie wszystkie największe mięśnie. Jest nią ergometr, potocznie nazywany wioślarzem. Jedno ćwiczenie angażuje do pracy mięśnie nóg, pośladków, pleców, klatki piersiowej, barków, ramion. Symulacja ruchu typowego dla uprawiających wioślarstwo, należy do jednych z trudniejszych ćwiczeń z wykorzystaniem maszyn, ale jednocześnie spełnia swoją powinność względem potrzeb trenujących. Osoby korzystające z ergometru mogą poprawić wytrzymałość, kondycję, wydolność tlenową, siłę mięśni i dynamikę ruchu. Tak jak przy innych ćwiczeniach, należy pamiętać o dobrej technice i zachowaniu odpowiedniej postury ciała. Aby wiosłowanie przynosiło najlepsze efekty, powinno się stosować do zwiększania siły napięcia poszczególnych mięśni w odpowiednim czasie. Tutaj można podzielić wiosłowanie na kilka faz, podczas których ciężar ćwiczenia spada na różne części ciała. Począwszy od dosiadu na maszynę, pierwszy ruch należy do ramion, aż do momentu gdy drążek znajdzie się w połowie drogi do kolan. Później dokłada się do tego pracę nóg i w ostatniej fazie prostuje plecy z nogami.
