W polskiej świadomości narodowej szermierka ma bardzo bogatą historię. Już w XVI wieku pierwsza broń szermiercza, tzw. batorówka, zawitała na „polskich salonach”. Stanowiła podstawowe wyposażenie piechoty. Oprócz przeznaczenia militarnego, częstym zjawiskiem były również pojedynki na szable lub szpady pomiędzy arystokratami, którzy walczyli o honor własny lub ukochanej wybranki. Szermierka jako dyscyplina sportowa powstała dopiero w 1890 roku. Wraz z postępem technologiczno-kulturowym, na kanwie klasycznych walk rozwijała się, i coraz więcej osób zaczęło traktować szermierkę nie tylko w sposób historyczny. Walka bronią białą dla wielu pasjonatów stała się formą rozrywki, a także szansą na zaistnienie w świecie szeroko pojętego sportu. Już teraz możemy pochwalić się prominentnymi zawodowcami, jak np.: Jerzy Pawłoski (5-cio krotny medalista olimpijski) uznawany w środowisku szermierczym za szablistę wszechczasów, Ryszard Parulski (zdobywca wielu medali mistrzostw świata we wszystkich konkurencjach szermierczych), Sylwia Gruchała (dwukrotna medalistka olimpijska).
Szermierka jest sportem wytrzymałościowo-technicznym. Wymaga dobrej pracy nóg i wyczucia tempa. W trakcie walki na planszy, nie można zapomnieć o zachowaniu odpowiedniej sylwetki, trzymaniu wolnej ręki za sobą, jak również pełnej koncentracji. Walka z przeciwnikiem jest niezwykle dynamiczna, dlatego trzeba szybko reagować na ruchy ofensywne i wykorzystywać luki w obronie, by zadać cios punktowany. Sport ten łączy w sobie techniczne umiejętności, predyspozycje mentalne oraz przygotowanie fizyczne. Gdy wszystkie te elementy zgrają się z sobą, dopiero wtedy amatorzy stają się kompletnymi zawodnikami, gotowymi podjąć walkę w organizowanych mistrzostwach.
Nowych adeptów walki bronią białą przybywa z każdym kolejnym dniem. Jednak w pojedynkę nie są w stanie nauczyć się podstaw koniecznych do rozpoczęcia przygody z szermierką . Ze względu na wiele elementów technicznych, jak choćby związanych z atakiem, obroną, regulaminem walki, nauka powinna przebiegać pod okiem instruktora sportu. Tylko osoby doświadczone, mające pojęcie o danej dyscyplinie, mogą przygotować innych do samodzielnego uprawiania, jakże interesującego sportu, jakim jest szermierka.
Instruktorów szermierki wyróżnia bogata wiedza z zakresu wąskiej specjalizacji, aczkolwiek ich praca skupia w sobie o wiele więcej niż znajomość teoretycznego ujęcia sportu. Zdobyte informacje muszą konsolidować z praktycznym ich wykorzystaniem. Celem nauki podopiecznych jest przekazanie dokładnie tego, czego do tej pory instruktor nauczył się sam. Więc w ramach zajęć prowadzonych przez instruktora, wiedza utrwalana jest przez wykłady, ćwiczenia ogólnorozwojowe, prezentacje technik. Efekty treningów weryfikowane są podczas walk symulacyjnych.
Chcąc wykonywać zawód instruktora szermierki, trzeba posiadać dokumenty do tego uprawniające, a także być przygotowanym do pełnienia obowiązków związanych z prowadzeniem zajęć. Jeśli jesteś zainteresowany, możesz upiec jednocześnie dwie pieczenie na jednym ogniu. Po to właśnie istnieje kurs instruktora szermierki. To doskonałe rozwiązanie dla aktywnych sportowców, którzy myślą o tym, by wyszkolić nową kadrę szermierzy. Sport ten przyciąga różne typy osobowe. Szermierkę mogą uprawiać dzieci i dorośli, bez względu na predyspozycje fizyczne. Również dużą część zwolenników, zawodowo i amatorsko trenujących szermierkę, stanowią osoby niepełnosprawne. W związku z tym, instruktor musi wiedzieć w jaki sposób konstruować zajęcia dla każdej z grup. Kurs przygotowujący do uprawiania zawodu jest kluczem, z pomocą którego metodyka pracy stanie się oczywista.
Gdy zaliczysz już kurs, pozostaje tylko zgłosić się do ośrodków sportu i rekreacji, klubów sportowych, ośrodków kulturalnych. Pamiętaj, że pierwsze pchnięcie bronią należy do ciebie. Praca będzie na ciebie czekać, ale to ty musisz ją znaleźć. To, z jakim skutkiem rozpoczniesz swoją karierę, zależy od wyboru wartościowego kursu.
