Zaktualizowano dnia 16 kwietnia 2021
Zooterapia jest jedną z najbardziej popularnych dziedzin terapeutycznych we współczesnej medycynie. Polega na wykorzystywaniu zwierząt podczas zajęć, które mają poprawić zdrowie zarówno fizyczne jak i psychiczne oraz emocjonalne pacjentów. Najczęściej wykorzystuje się do tego konie (hipoterapia) i psy (dogoterapia lub kynoterapia), ale także i koty (felinoterapia).
Felinoterapia polega na poddawaniu osób starszych, niedołężnych, niepełnosprawnych oraz dzieci chorych psychicznie, kontaktom z kotami. I chociaż wiele osób uważa, że na zwierzęta te trzeba uważać, bo są wredne i mogą w każdej chwili stać się agresywne lub podrapać, to naukowcy coraz częściej powtarzają, że to właśnie kot jest większym przyjacielem człowieka aniżeli pies. Potrafi on bowiem wyczuć u nas bolące miejsca, a kontakt z nim odpręża i relaksuje, obniża akcję serca i ciśnienie, wygrzewa i daje poczucie bezpieczeństwa.
Osoby starsze, posiadające kota, nie czują się samotne, mają o kogo dbać, a także mają zajęcie, które zajmuje im część dnia, daje cel w życiu i powód do tego, aby wstać z łóżka, wyjść na spacer, choćby po zakupy, piasek czy karmę. Kota bowiem trzeba nakarmić, posprzątać mu, a także okazać uczucie, między innymi głaszcząc go czy bawiąc się z nim. Zwierzę to jest często także powiernikiem problemów seniorów jak również przyjacielem, z którym można w ciągu dnia porozmawiać. Kot często także działa kojąco na wszelkie bóle stawów zarówno u seniorów jak i osób niedołężnych czy niepełnosprawnych.
Dzieci borykające się z chorobami psychicznymi jak również autystyczne, dzięki kontaktom z kotami oswajają swoje lęki i uspokajają się . Ich układ nerwowy zwalnia i wycisza się. Koty są z natury bardzo empatyczne, chadzają swoimi ścieżkami, mają własne humory, dlatego też dobrze rozumieją trudne problemy chorego dziecka oraz jego dziwne i zmienne zachowania. Jednocześnie wiedzą kiedy mały pacjent potrzebuje wsparcia, a kiedy powinny się wycofać. Dodatkowo zabawa z nimi nie jest wyszukana, więc dzieci chętnie się jej podejmują.
Nad prawidłowym przebiegiem procesu terapeutycznego zarówno pomiędzy kotem a osobami starszymi, niedołężnymi oraz niepełnosprawnymi, jak również kotem a chorym dzieckiem, pracują i przejmują odpowiedzialność instruktorzy felinoterapii. Chcąc zdobyć ten zawód należy przejść specjalistyczny kurs instruktora felinoterapii oraz uzyskać jego zaliczenie podczas egzaminu końcowego. Dzięki otrzymanym uprawnieniom instruktorzy felinoterapii mogą prowadzić terapie z kotami zarówno w ośrodkach opiekuńczych, domach spokojnej starości, domach opieki nad dziećmi, szpitalach, sanatoriach, hospicjach czy ośrodkach dla osób niepełnosprawnych. Mogą także sami założyć własne działalności gospodarcze, tworząc ośrodki terapeutyczne, z dojazdem do domu pacjenta. Ci kreatywni, którzy swoją pracę traktują jako pasję, prowadzą także zajęcia w żłobkach, przedszkolach i szkołach. Współpracują z psychologami i pedagogami oraz fizjoterapeutami, tak aby pomóc jak największej liczbie osób i poszerzyć swoją działalność.
Jeśli jednak się na to nie zdecydują, na rynku pracy można znaleźć bardzo dużo ofert dla instruktorów felinoterapii. Jest to praca legalna, z pełnymi świadczeniami pracowniczymi oraz o dobrych zarobkach. Zapotrzebowanie na tego typu specjalistów jest bowiem bardzo duże i stale rośnie. Dzieje się tak dlatego, że felinoterapia coraz bardziej rozpowszechnia się nie tylko w Polsce, ale także na całym świecie. Zdobyte w naszym kraju uprawnienia są honorowane w całej Unii Europejskiej, dlatego rynek pracy dla trenerów jest poszerzony także o inne kraje.
