Utrzymanie zdrowego stylu życia z wiekiem staje się coraz trudniejsze. Ludziom bardziej dojrzałym doskwierają o różnym stopniu nasilenia ograniczenia ruchowe, co powoduje konieczność spuszczenia z tonu i pożegnanie się z uprawianiem ulubionych sportów. Podobne problemy dotykają również zawodowców i amatorów sportu, którzy w chwili kontuzji zmuszeni są do pauzowania swojego stylu życia, do jakiego zdążyli się przyzwyczaić. Wielu ekspertów od medycyny sportu uprzedza jednak, by w jakiejkolwiek sytuacji dotyczącej okresu przejściowego lub ogólnego stanu zdrowia, nie rezygnować kompletnie z aktywności ruchowej. Wkroczenie w fazę seniorską, tak jak i borykanie się z problemami natury cielesnej, nie muszą oznaczać końca przygód ze sportem. Zmniejszenie częstotliwości wysiłku jest wskazane, ale unikanie ćwiczeń fizycznych angażujących ciało do regeneracji, czy utrzymania ciała w dobrej kondycji to sprawa niecierpiąca zwłoki. Ciało człowieka wymaga ciągłej stymulacji, zapewniającej jak najbardziej dopasowany zakres ruchu względem wieku, możliwości fizycznych oraz osobistych potrzeb. W przeciwnym wypadku funkcje motoryczne będą zanikać, znajdą się w stanie inwolucji, co znacząco wpłynie na jakość życia.
Naprzeciw oczekiwaniom i zaistniałym problemom wychodzi bardzo mocno zakorzeniony w kulturze skandynawskiej Nordic Walking. Sztuka maszerowania z kijkami ma już swoich zwolenników na całym świecie. Ogromną popularność zawdzięcza łatwości i szybkości nauczenia się podstawowych technik marszu z wykorzystaniem specjalistycznych kijków przeznaczonych wyłącznie do tej formy aktywności. Nordic Walking nie można traktować jako zwykłego marszu z wielu powodów. Zacznijmy od najważniejszych zalet. W porównaniu do spacerów, pozwala spalić dwukrotnie więcej kalorii, ponieważ korzystając z kijków do pracy zatrudniamy więcej niż tylko kończyny dolne. Dodatkowy wysiłek wkłada się w ruch rękoma, a także górną część tułowia (klatkę piersiową, mięśnie wokół kręgosłupa, barki). Zastosowanie kijków ma też walor kształtujący właściwą postawę ciała. Na dłuższą metę Nordic Walking może zastąpić nawet standardowe ćwiczenia fitness, ale tylko pod warunkiem, że ćwiczenia będą wykonywane pod nadzorem instruktora. Będzie mógł on kontrolować technikę chodzenia, która ma istotny wpływ na aspekty zdrowotne. Proponowane przez niego ćwiczenia kształtują prawidłową motorykę oraz oddziałują na ponad 90% partii ciała. Ćwiczenia bezpośrednio kształtują talię, pośladki, poprawiają rotacyjność tułowia, usprawniają układ oddechowy, krwionośny. Analogicznie do zwykłego marszu, nie obciąża stawów i dzięki temu z powodzeniem może stanowić idealne rozwiązanie dla osób z starszych oraz kłopotami kostno-stawowymi.
Profil instruktora opisać można w sposób następujący: to osoba posiadająca dużą wiedzę z zakresu anatomii człowieka, motoryczno-sensorycznego układu ruchowego, pierwszej pomocy. Zna podstawy i zastosowanie ćwiczeń siłowych, rozciągających, koordynacyjnych. Potrafi zorganizować zajęcia w kontekście ćwiczeń zabawowych, integracyjnych z wykorzystaniem zasad prawidłowego treningu. Bezwzględnie posiada wysokie umiejętności interpersonalne, aby móc przeprowadzić krótki wywiad ze swoimi podopiecznymi w celu zrozumienia ich potrzeb. Nordic Walking może być uprawiany dosłownie przez wszystkich w związku z powyższym, równie ważna jest analiza zebranych informacji i przydzielenie osób do odpowiednich grup ćwiczących w celach sportowych, rekreacyjnych lub rehabilitacyjnych. Wobec tego posiadanie specjalistycznej wiedzy należy do obowiązków instruktora. Najprostszym sposobem w ramach jej uzyskania jest udział w kursie instruktora Nordic Walking. Po zaliczeniu części ogólnej i specjalistycznej danego kierunku kształcenia, kursanci przygotowani są do prowadzenia zajęć dotyczących promowania zdrowego stylu życia i organizacji zajęć z zachowaniem reguł prawidłowego stosowania technik marszowych.
Instruktorzy Nordic Walking aktualnie są bardzo rozchwytywani. Na rynku pracy odnaleźć można wiele wolnych wakatów w takich miejscach jak: sanatoria, ośrodki rekreacyjne i rehabilitacyjne. Obok wysokości pensji też nie można przejść całkiem obojętnie, jako że miesięczny przychód w zależności od miejsca wykonywanego zawodu wynieść może nawet do 4 tysięcy złotych. Dla przyszłych instruktorów i ich podopiecznych nie pozostaje nic innego jak powiedzieć: „Kijki w dłoń”.
