Tak naprawdę, tej osoby nie trzeba za długo przedstawiać. Wśród polskich olimpijczyków cieszy się ogromnym uznaniem. W pełni oddany temu, czym się zajmuje. Ukochał sobie sport, a w szczególności rzut dyskiem. W tej dyscyplinie sportowej należy do najwęższej elity.
Jak do tej pory wystąpił w trzech igrzyskach olimpijskich w: Pekinie, Londynie i Rio de Janeiro. Dwukrotnie stawał na drugim stopniu podium. Podczas ostatnich igrzysk o mały włos przegrał złoto z Niemcem Christophem Hartingiem, o zaledwie 80 centymetrów. Przegrana była o tyle bolesna, że zwycięstwo zostało odebrane w trakcie ostatniej kolejki rzutów. Mimo niewielkiej porażki – choć nazwać tego porażką nie można – to dyskobol najwyższych lotów. Jak sam niedawno przyznał, póki co nie zamierza rozstawać się ze sportem. Co więcej, przygotowuje się do przyszłych igrzysk olimpijskich w Tokio. Prawdopodobnie będzie to dla niego pożegnanie zarówno z kibicami i z dyskiem. Biorąc pod uwagę jego wielkie ambicje i hart ducha, następnym razem na pewno wróci do domu ze złotym medalem. Byłoby to idealne zwieńczenie sportowej ścieżki, której poświęcił całe swoje życie.
Piotr Małachowski, oprócz tego, że jest niezwykłym sportowcem, to również jest człowiekiem o wielkim sercu. Często udziela się w akcjach charytatywnych. Większą uwagę przywiązuje do własnego sumienia niż materialnych rzeczy. Jeśli nadarza się ku temu okazja, stara się pomagać. Swoje trofea przeznacza na licytację, z których dochód między innymi wspomaga leczenie poważnie chorych dzieci.
Ze świecą szukać takich osób. Z drugiej strony to chyba właśnie on niesie światło tam, gdzie go brakuje.
